Verlies….

Jij kocht het blad Linda elke maand Diaantje, daarna gaf je het door aan je zus. 
Vanmiddag lagen er twee Lina’s in mijn brievenbus. Zo af en toe doet buurvrouw Clasien een paar exemplaren in mijn brievenbus voor je zus, ik vind er weinig aan, maar vanmiddag toch even ingekeken. 
Zes korte interviews met jonge weduwen.
” Als jonge weduwe kun je nog opnieuw beginnen”. Dat zegt Suzanne, 42 jaar jong.

Mara verloor haar man in 2022 aan een hersentumor, ze was toen 29 jaar jong. Haar man begreep dat Mara snakte naar een normaal leven, ze had zichzelf  jarenlang opzij gezet voor hem.
Inmiddels heeft ze een nieuwe vriend en een kind met hem.

Onlangs had ik het met Clasien nog over verlies verwerken. Clasien is al lange tijd weduwe is en dat altijd gebleven. Clasien weet dat ik het nog altijd heel moeilijk heb met jouw verlies Diana. Misschien dat ik daarom niet begrijp dat er mensen zijn die zo snel na een verlies toch de draad weer oppakken en verder gaan met hun leven.
En deze twee vrouwen zijn geen uitzonderingen, ik hoor en lees het vrij regelmatig. 

Clasien begrijpt mij. Je kind verliezen is héél anders dan je man verliezen. Je kind is jouw vlees en bloed, een man is dat niet. 
Daarmee zeg ik niet dat het verdriet om het verlies van een echtgenoot of echtgenote minder verdrietig is, maar neem maar van mij aan dat het anders is sprak Clasien. 
Een wijze vrouw, mijn bovenbuurvrouw…..